มีดอกจัน * แปลว่า ความเห็นส่วนตัวของเหมียวตากลมนะคะ
- เดินลงบันไดมา เข้าห้องที่มีรูปตัว S จะเจอคัทซีน
Bossfight : Pyramid Head
ทำการยิงทุกอย่างใส่ เน้นยิงไกลๆ ห่างๆ แบบห่วงๆ ให้พ้นระยะดาบใหญ่เหวี่ยงใส่ กดหลบให้ทันเวลาใกล้ระยะฟัน
- หลังจากสู้ได้พอเป็นพิธี จะมีเสียงหวูดเหมือนเตือนภัย ดังขึ้น Pyramid Head จะเดินจากไปเอง
- เดินตามทาง Pyramid head ไป จะเป็นการเดินออกจากด่าน อพาร์ทเม้นต์ เดินตรงไปเรื่อยๆ จะเจอคัทซีน
เด็กหญิงกำลังก้มหน้าดูซองจดหมายเปิดผนึกอยู่บนกำแพง
“เฮ้” เจมส์ทัก
“นั่นหนูคนนั้นใช่ไหม ที่เหยียบมือลุง”
“อืม หนูอาจจะเป็นคนทำก็ได้”
“ทำไมเด็กอย่างหนูถึงมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ได้”
“ไม่รู้สิ แล้วทำไมคนตัวใหญ่ทึ่มๆ อย่างลุงถึงมาทำไรแถวนี้ล่ะ”
“เฮ้ ! นั่นไม่สุภาพเลยนะ พ่อแม่หนูไม่สั่งสอนหรือไง”
เด็กหญิงไม่โต้ตอบ เธอยังคงจับตามองไปที่ซองจดหมาย
“จดหมายนั่นคือ”
“ไม่ใช่ธุระอะไรของลุง” เธอตอบห้วนๆ ก่อนจะโดดลงกำแพงอีกฝั่งหนึ่ง
“ยังไงลุงก็ไม่ได้รักแมรี่อีกแล้ว”
“หา ? อะไรนะ ? รอเดี๋ยว”
เด็กน้อยไม่สนใจเจมส์อีกแล้ว เสียงฝีเท้าวิ่งห่างออกไป
“ทำไมหนูถึงรู้ชื่อเธอ”
- เดินเข้าไปยังอุโมงค์ จะเจอสวนสาธารณะ Rosewater Park
Patric Chester บุตรของ Edward
เขาต่อสู้จนตัวตายเพื่ออิสรภาพและเพื่อวันพรุ่งนี้ของพวกเรา
จะสถิตย์อยู่ในความทรงจำตลอดไป
* ในเวอร์ชั่นดั้งเดิมก็มีจ้า
ใบปลิวเก่าอยู่บริเวณม้านั่งในสวน
ยินดีต้อนรับสู่ Silent Hill เมืองเล็กๆมีรีสอร์ทติดทะเลสาป
เรายินดีที่คุณมาเที่ยวชม ไม่มีอะไรจะพิเศษไปกว่า ได้หยุดวันยุ่งๆของการทำงาน มาพักผ่อนผ่อนคลายในวันหยุด
ล่องเรือเที่ยวชมบ้านสวยแปลกตา ที่มีภูผาล้อมรอบและทะเลสาป Toluca ที่สะท้อนน้ำออกมามีสีสันราวกับความฝัน
Silent Hill จะพาคุณไปเติมเต็มหัวใจไปกับความสงบ มีห้วงเวลาให้คุณได้รื่นรมย์ และสร้างความทรงจำดีๆให้อยู่กับคุณ
- เดินผ่านป้ายสวนมาเรื่อยๆ จะมีระเบียงยื่นออกไปทางทะเลสาป เราจะเจอคัทซีน
ร่างหญิงสาวปรากฎเรือนรางเริ่มเห็นชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเจมส์เดินเข้าไปใกล้เธอผู้นั้น ทั้งเรือนร่างและใบหน้าดูราวกับว่าเป็นคนคุ้นเคย
“แมรี่ ?” เจมส์ทักอย่างไม่มั่นใจ
หญิงสาวหันตัวกลับมาตามเสียงเรียก
“ไม่ใช่นี่ เธอ….ไม่….ใช่…”
หญิงสาวยิ้ม
“ฉันดูเหมือนแฟนเธอหรอ”
“ไม่ครับ ผม…”
“ภรรยาผม… ไม่อยากจะเชื่อเลยครับ ทั้งใบหน้า ทั้งเสียง คุณเหมือนมาก”
“ฉันชื่อ…มาเรีย” มาเรียกล่าว
“หน้าฉันดูเหมือนผีหรือเปล่า”
“ดูสิ” มาเรียเอามือแตะหน้าอกเจมส์เบาๆ
“อุ่นนะ”
“ขอโทษครับ ผมเข้าใจผิด” เจมส์รีบถอยหลังทันทีด้วยความตกใจ ก่อนหมุนตัวออก
“เดี๋ยวก่อน” มาเรียเรียก
“เธอจะไปไหน”
“ผมต้องตามหาแมรี่”
“เพิ่งพูดเองไม่ใช่หรือ ว่าภรรยาคุณเสียแล้ว”
“โอ้.. ครับ เมื่อสามปีก่อน ผมแค่…เพิ่งได้รับจดหมายของเธอ “
“จดหมาย ?”
“ผมรู้ว่ามันพิกล แต่ผมไม่…ไม่..”
“ไม่เป็นไร แล้วจดหมายว่าอย่างไรบ้าง”
“บอกว่า…”
“มัน…เธอบอกว่า กำลังรอผมอยู่…..ในสถานที่พิเศษของเรา”
“แล้วมันคือที่นี่หรือ”
เจมส์ได้แต่มองไปรอบๆด้วยความไม่มั่นใจ
“ไงก็ตาม ฉันไม่เห็นเธอเลย”
“ที่นี่คือ สถานที่พิเศษที่เดียวหรือ”
“เอ่อ…ผม… ผมไม่รู้เลย”
“มันน่าจะมีอีกที่หนึ่ง ผมแค่ แค่…มันคลับคล้ายคลับคลา..”
“นี่” หญิงสาวเดินมาตรงหน้าเจมส์ “ฉันคิดว่าฉันรู้นะ”
“หมายถึง..มันมีอยู่ที่หนึ่ง ไม่ไกลจากนี่”
“มันคือที่แบบไหน”
“ที่ๆคนรักกัน คิดว่าเป็น ที่พิเศษไงล่ะ”
“เดี๋ยวจะพาไปนะ ถ้าอยากไป หรือเธออยากจะไปที่อื่นไหม” มาเรียถาม ก่อนจะใช้มือจับไปที่เสื้อเชิ้ตของชายหนุ่ม
“ยังมีอะไรให้ทำอีกนะ”
เจมส์ถอยห่างอีกครั้ง
“นี่ ใจเย็นน่า… ฉันล้อเล่น”
เจมส์ไม่พูดอะไร
“มาเถอะ ทางนี้”
“จะไปกับผมหรอ”
“แค่บอกผมก็ได้นี่ว่าไปทางไหน”
“อะไรเนี่ย นายจะปล่อยฉันไว้ที่แบบนี้หรอ”
“เอ่อ …ผม…”
“คนเดียวเนี่ยนะ แล้วก็มีมอนสเตอร์ล้อมรอบ”
“ไม่…ผมแค่…”
“หรือเป็นเพราะว่า…ฉันทำให้คิดถึงเธอหรอ”
“นายรักเธอหรือเปล่า”
“ก็ได้ แค่…”
“มาเถอะ”
“โอเคนะ “
“ครับ”
*เพลงประกอบการพบกันของเจมส์และมาเรีย ชื่อว่า Nullmoon (พระจันทร์เต็มดวง) เชื่อว่า มาเรียเป็นตัวแทนของแมรี่ที่เจมส์อยากให้เป็น เพราะเธอทั้งสวย ฉลาด รู้ใจ และสุขภาพดี ราวกับพระจันทร์คืนที่สวยที่สุด ก็ต้องเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงนั่นเองค่ะ
