มีดอกจัน* แปลว่า ความเห็นส่วนตัวจ้า
- เข้าไปที่ห้อง 306 ระวังมอนสเตอร์ให้ดี เพราะมาเยอะ เก็บยา+กระสุนแล้ว มุดไปอีกห้องหนึ่ง จะมีวาล์วของท่อน้ำ (valve) ให้ไปหมุน เพื่อหยิบมา
- เดินกลับเข้าไปในห้อง 307 (ที่มีทีวี) แล้วเข้าไปในห้องแล้วเพื่อใส่ วาล์ว
- โซ่ที่ผูกติดกับทีวีจะถูกดึงตามวาล์ว ทำให้ทีวีตกลงมาแตก จะได้เข็มบอกชั่วโมงมา (The Hour Hand)
- กลับไปที่ห้องที่มีนาฬิกาเรือนใหญ่ (212) ใส่เข็มนาฬิกา หมุนตำแหน่งไปที่ 9 นาฬิกา
*จะเห็นตรงขีดความสูงด้านข้าง ขีดสั้นกว่า จะชี้ไปเลข 9
- เดินไปที่ห้อง 210 ที่มีเขียนข้างหน้าตัวใหญ่ว่า H (ตอนแรกจะล็อกอยู่) พังกำแพงตรงครัวของห้อง จะเจอห้องส้วม
เจมส์ตัดสินใจล้วงเข้าไปในโถส้วมที่ดูเกรอะกรังไปด้วย… และเขาก็ได้สิ่งที่ต้องการ นั่นคือ เข็มบอกนาที (The Minute Hand)
- กลับเข้าไปจะเจอ รูปปั้นนกอยู่ด้านหน้า (ระวัง lying figure) เดินออกจากห้อง เข้าห้อง 209 ปลดล็อกประตูจากด้านใน ด้านขวาจะเป็นห้องอาบน้ำ ให้พังกระจกไปหยิบ ชิ้นส่วนของรูปปั้นหงส์ Malformed Figurine Part)
- ออกไปพังกำแพงสีดำ ที่อยู่ข้างห้อง 210 เพื่อเข้าไปอีกห้อง 211 (ระวัง mannequine แอบอยู่ 2 ตัว) จะได้หัวหงส์ (wooden swan head) ตรงมุมห้อง
- ประกอบหัวและลำตัวเข้าด้วยกันแล้วเอาไปวางบนแท่นกระดานหก (seesaw) ห้อง 210
- เมื่อเลื่อนตำแหน่งตามรูปแล้ว จะได้กุญแจติดปีกมา (Winged key) ทำการไขประตูข้างๆแล้วจะเจอคัทซีน ให้เจมส์กระโดดลงไป
- ตัดภาพเจมส์อยู่ข้างล่าง (ห้อง110)
*โต๊ะที่พังแล้ว เป็น ปริศนาคำทายของ เวอร์ชั่น original
- เดินไปจะมีทางลอดออกจากห้อง แล้วไปที่ห้อง 109 จะมีคัทซีน
ภายในห้องที่มีขวดสุราบนทีวี และตุ๊กตาหมีวางอยู่ข้างประตู เจมส์ได้เห็นหญิงสาวที่เพิ่งพบพานมากำลังนอนถือมีดอยู่
เธอมองไปที่เจมส์ ด้วยสายตาซังกะตาย
“โอ้ นายนี่เอง”
“ครับ… ผม เจมส์”
“แองเจล่า”
“แองเจล่า…”
“โอเค ผมไม่แน่ใจว่าเธอกำลังจะทำอะไร แต่ว่า..”
เจมส์ค่อยๆนั่งข้างตัวแองเจล่า
“ยังไงมันก็จะมีทางเลือกอื่นเสมอ…”
*เจมส์เข้าใจว่า แองเจล่าถือมีดเพื่อจะ ฆ่าตัวตาย
“จริงหรือ… แล้วมันจะยังไงล่ะ หนีไปออกจะง่ายกว่า บางทีมันเป็นทางที่เราสมควรได้รับนะ”
“เราหรือ”
“ฉัน
นาย
เราต่างก็เหมือนกัน”
“ผมไม่เหมือนเธอหรอก”
“นายกลัวงั้นหรือ”
“โทษทีนะ”
“ไม่เป็นไร”
“เจอแม่หรือยัง”
“ยัง”
“ยังหรอก”
“แม่อยู่นี่หรือเปล่า ในตึกนี้ไหม”
“ฉันไม่รู้”
“งั้นที่เธอรู้คือ อยู่ในเมืองนี้งั้นสิ”
“นายพูดอะไรนะ” ฉับพลัน แองเจล่าก็ลุกขึ้นมา
“นายรู้ได้ยังไง” เธอเริ่มตะโกนแล้วมองมาที่เจมส์อย่างมีความหวัง
“เอ่อ.. ผมแค่เดานะ เพราะนี่เป็นที่ที่เธอตามหาแม่ เรื่องอื่นผมจะรู้ได้ไง”
แองเจล่าหลับตาก่อนจะส่ายหน้า
“จริงด้วย โทษทีนะ”
“แล้วนายเจอคน….ที่ตามหาแล้วหรือยัง”
“ยังเลย”
เจมส์ยื่นรูปให้แองเจล่าดู
“เธอชื่อว่าแมรี่ ภรรยาผมเอง”
“ขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไร”
“ไม่รู้ว่าทำไม ผมว่าเธออยู่นี่ เธอ..ตายไปเมื่อสามปีก่อน”
“เธอ…ตายแล้ว”
“อย่าได้กังวลไป ผมไม่ได้บ้า อย่างน้อยผมก็คิดว่าอย่างนั้นนะ”
“ฉันต้องไปหามาม๊าแล้ว” แองเจล่าลุกขึ้นพรอ้มกับมีดในมือ
“ผมควรจะไปกับเธอนะ เมืองนี้อันตรายจริงๆ เท่าที่ผมรู้คือควรจะกลับไปที่สุสานนั่น”
“ไม่ ฉันโอเค อีกอย่าง ฉันจะทำให้นายช้า”
“แล้วสิ่งนั้นล่ะ”
“ฉัน…”
“งั้น…นายช่วยถือแทนฉันได้ไหม”
“ได้ ไม่มีปัญหา”
“ถ้า ฉันยังมีมัน…” จ้องไปที่มีด “ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่ ! ” จู่ๆ หญิงสาวก็วาดมีดมาเหมือนจะไม่ยอมให้เจมส์เอาไป แล้วเธอก็ทรุดตัวลงไปกองกับพื้น
“ฉันขอโทษ ฉันมันเลว ได้โปรด ! อย่า … “
แล้วแองเจล่าก็ตัดสินใจวางมีดบนโต๊ะ ก่อนจะวิ่งหนีไป
- จะได้มีดของแองเจล่า “Angela’s knife” และ กุญแจ “key of resistance ” มา
